یه روزی، یه جایی، یه بنده خدایی که ای کاش میشد اسمش رو بگم،
روبروی من نشسته بود،
فیس تو فیس،
چشم تو چشم،
بهم گفت:
نعش پسر به از خوبی دختر
و من هنوز به این احمقانه میخندم