این روزها خیلی درگیرم اصلا یه حالی ام ها
همش تو فکرم، فکر اینکه:
کی برم خونه خودم؟ برم؟ نرم؟
برم طبقه پایین خونه مادر شوهرم؟ برم خونه ی اجاره ای؟ برم زیر بار قرض و قسط و خونه بخریم؟
باقی مونده ی وسایلم رو الان بخرم؟ وقتی خونه گرفتم بخرم؟
تا اون موقع گرون میشه؟ گرون نمیشه؟
همه ی وسایلم تو خونه جا میشه؟ جا نمیشه؟
مجلس بگیرم؟ همون مجلسی که گرفتم برای هفت پشتم بسه؟ بس نیست؟
کی بگیرم؟ چجوری بگیرم؟
رفتم خونه ی خودم برم سرکار؟ نرم سر کار؟
کی کار خونه رو انجام بده؟ کی کار بیرون رو انجام بده؟ اصلا کی کار انجام بده؟
آخ میخورم به ماه رمضون! کی سحری درست کنه؟ کی افطاری درست کنه؟ کی ظرف بشوره؟
اگه مهمون بیاد؟ اگه همسرجان خونه نباشه؟ کی پذیرایی کنه؟ کی مهمونداری کنه؟ آبروم میره
اگه صابخونمون بدجنس باشه؟ اگه پول اجاره نداشته باشیم؟ اگه وسایلمون رو بریزه تو کوچه؟
اگه همسایه هامون فضول باشن؟ اگه خلافکار باشن؟ اگه اونجوری باشن؟
اگه زیر یک سقف اخلاقمون فرق کنه؟ اگه دیر بیاد خونه؟ اگه زود بیاد خونه؟ اگه دعوامون بشه؟
اگه بچه دار بشیم؟ اگه نشیم؟ مردم چی میگن؟
اگه بچه مون بی ادب بشه؟ اگه ناخلف بشه؟ اگه معتاد بشه؟
.
.
.
زندگی هم سخته لامصب