تصور بفرمایید که شما یک لپ تاپ دارید و سالها قبل با هزار آمال و آرزو و قرض و قسط و این حرفا خریدینش و هنوز هم بعد از گذشت سالها احترام زیادی براش قائلید.
تصور بفرمایید که یک آبدارچی محترم دارید، یک شیشه پاک کن، یک مقدار مایع دستشویی
مواد داخل شیشه پاک کن تموم میشن و
آبدارچی محترم با پیروی از قانون اسراف کن میره جهنم فکرش رو کار میندازه و
ظرف شیشه پاک کن رو نمیندازه دور در عوض مایع دستشویی رو می ریزه تو ظرف
شیشه پاک کن.
تصور بفرمایید که یک عدد بانو داریم که بالاخره بعد از مدتها تصمیم گرفته یک تکونی به خودش بده و از خجالت لپ تاپش در بیاد.
حالا با توجه به سه پاراگراف بالا، پاراگراف چهارم رو هم خودتون تصور بفرمایید.