هفته ای 2 بار این 100 کیلومتر رو میریم و برمیگردیم
این کمردرد لعنتی هم از همین تو جاده بودن ها شروع شد.
خودم رو با لپ تاپ و خوندن وب دوستان سرگرم میکنم تا کمردردم یادم بره گاهی هم تابلوهای تعیین مسافت کنار جاده رو میخونم.
تابلو نوشته نیشابور 25 کیلومتر و همسرجان هنوز نفهمیده که من کمربند ایمنی نبستم.
دوست دارم دقیقا زمانی که رسیدیم بگم ای وای خدا مرگم بده همسرجان دیدی یادم رفت کمربندمو ببندم(اونم که حسـاســــــــــــــــــــــــــــ)
*همسر آزاریم عود کرده
*سلامتی راننده های تو جاده صلوات
امیدوارم روزی نشه که کمر بند ببندید و ببینید که عمل نمیکنه
بعد کارشناسان صحنه جرم که بررسی کردند ببینن یکی کمر بند دست کاری کرده
خدا قوت واقعا
مرسی
لذت داره خوب
نامردیه آخه!!!!!!!!!!!!
خوب همیشه که نه فقط وقتایی که عود میکنه
سلام
خسته نباشید و خدا یارتان باشد
مرسی
بابای منم رانندست...
پس اون صلواترو بلندتر بفرست
ساده ای خواهر
اونم می فهمه کمربندت بازه ، از روزی بترس که اونم سر شوخی رو باز کنه و یه جایی با سرعت 120 کیلومتر بزنه رو ترمز
ولی خارج از شوخی خوندن اینجا با این نگاه صادقانه حالمو خوب می کنه
ممنون
لطفتون پاینده
نکن دخترم
همسرازاری بزرگترین گناه دنیاس ! واللا ! خودم یه جایی خوندم!!
سفرهای بین راهی خیلی آدم را خسته می کنن..کلن ماشین نشستن با اینکه کاری نمی کنی خستگی آوره..
مخصوصا جاده های تکراری